O Γιάννης Αντετοκούμπο μας γράφει για τις πρώτες του εμπειρίες από το ΝΒΑ
Με τον LeBron και τον Durant
O Γιάννης Αντετοκούνμπο επιστρέφει με το νέο του blog στο NBA Greece για να μοιραστεί με τους θαυμαστές του την εμπειρία που έζησε απέναντι στον LeBron James και το ίνδαλμά του, τον Kevin Durant.
Γεια χαρά σε όλους,
Πέρασαν αρκετές μέρες από το πρώτο ποστάρισμα στο blog μου, εδώ στο NBA Greece. Σε όλο αυτό το διάστημα έγιναν πολλά και διάφορα. Ομως θέλω να ξεχωρίσω δύο στιγμές. Εκείνες που βρέθηκα αντίπαλος με τον LeBron James και τους πρωταθλητές Miami Heat και με το πρότυπό μου, τον Kevin Durant των Oklahoma City Thunder.
Οταν έφτασα στην American Airlines Arena, την έδρα των Heat, περίπου τρεις ώρες πριν τον αγώνα περνούσαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου. Αναρωτιόμουν πώς θα είναι εκεί έξω όταν ανάψουν οι προβολείς και βρεθώ μπροστά στον καλύτερο μπασκετμπολίστα του πλανήτη. Θα είμαι φοβισμένος; Θα έχω τρακ; Αυτές οι σκέψεις έρχονταν κι έφευγαν.
Μόλις όμως ξεκίνησε το ματς, είπα στον εαυτό μου: Είσαι μόλις 18 ετών και παίζεις στο ΝΒΑ. Ζεις το όνειρο. Απόλαυσέ το.
Κάπως έτσι ηρέμησα και σταμάτησα να σκέφτομαι το ποιος είναι απέναντί μου και απλά προσπαθούσα να παίξω όσο το δυνατόν καλύτερα. Ηταν ωραία όταν σε κάποιες φάσεις ανέλαβα να τον μαρκάρω. Δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι κινδυνεύω να μπω στο πόστερ του. Αλλά και να γινόταν κάτι τέτοιο, δεν θα ήμουν ούτε ο πρώτος αλλά και ούτε ο τελευταίος που θα το πάθαινε!
Ηταν άλλη μία τρομερή εμπειρία, ο αγώνας με τους Heat.
Μέχρι φυσικά την επόμενη και το ματς με τους Thunder. Εχω πει πολλές φορές πως ο Durant είναι το πρότυπό μου. Ο παίκτης που παρακολουθώ πολύ. Την ώρα που βγήκα για ζέσταμα, ήταν ήδη στο παρκέ κι έκανε σουτ. Δούλευε. Σταμάτησα και τον παρακολούθησα. Ηταν πολύ σοβαρός. Το έβλεπα στο πρόσωπό του. Δεν ήταν χαλαρός. Εκανε προθέρμανση με ένταση. Ενιωσα μία ικανοποίηση, που είδα τον παίκτη πρότυπο για μένα, να προσεγγίζει με τόση σοβαρότητα το μπάσκετ.
Μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκα απέναντι σε δύο σούπερ σταρ, όπως ο LeBron και ο Durant και πήρα τα μεγαλύτερα μαθήματα. Δύο τεράστιοι παίκτες, με μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς και αναγνωρισιμότητα, δουλεύουν σκληρά, σα να έχουν να αποδείξουν κάτι, ενώ στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να αποδείξουν κάτι. Ο LeBron είναι δύο φορές πρωταθλητής, τέσσερεις φορές MVP. Και οι δυο τους έχουν παίξει σε τόσα All Star Games. Κι όμως η δουλειά δεν σταματά. Δεν επαναπαύονται στις δόξες. Κυνηγούν την τελειότητα.
Την ίδια στιγμή είδα μπροστά στα μάτια μου τι μπορεί να προσφέρει σε έναν αθλητή ο συνδυασμός σκληρής δουλειάς και ταλέντου.
Δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου. Θέλω κάθε μέρα να μαθαίνω κάτι καινούργιο. Αν και κανείς δεν περίμενε πως θα ήμουν εδώ, τρελαίνομαι, όταν δεν παίζω. Κι όταν παίζω τρελλαίνομαι γιατί δεν είχα μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Οταν άρχισε η κουβέντα γύρω από τ’ όνομά μου, την άνοιξη, στην αρχή έλεγα, καλά θα είναι να μπω στον Β' γύρο του Draft. Μετά ήξερα ότι θα ήμουν ικανοποιημένος με την επιλογή μου χαμηλά στον A' γύρο. Ηρθε η επιλογή στο Νο. 15 από τους Bucks. Μετά αναρωτιόμουν αν θα με κρατήσουν οι Bucks ή αν θα με αφήσουν στη Σαραγόσα. Μόλις αποφάσισαν να με υπογράψουν, μετά σκεφτόμουν αν θα με στείλουν στην D-League. Κι όταν αποφάσισαν να με κρατήσουν στην ομάδα, αναρωτιόμουν αν θα είχα χρόνο συμμετοχής. Κι όταν έπαιξα, μετά ήθελα να έχω περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Με όλα αυτά που έχουν συμβεί αυτούς τους μήνες συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πως ανήκω εδώ.
Η ζωή μου αρέσει στην Αμερική. Προτιμώ να περνώ τις περισότερες ώρες μαζί με τους συμπαίκτες μου, γιατί βαριέμαι να είμαι μόνος στο σπίτι μου. Είναι ωραία πριν τις προπονήσεις, στη διάρκεια και μετά από αυτές. Περνάμε όμορφα στην ομάδα. Νιώθω ότι είμαι μέλος της οικογένειας των Bucks. Με αγκάλιασαν όλοι και αυτό μου αρέσει πολύ. Οταν, αναγκαστικά, πρέπει να πάω σπίτι μου, τότε συνήθως παίζω Playstation, αγόρασα το 4, μόνο 2K14. Φυσικά κι έχω διαλέξει τον εαυτό μου, κι έχει πολλή πλάκα. Κατά τ’ άλλα πηγαίνω σινεμά ή για κανένα φαγητό. Επίσης μιλάω κάθε μέρα με την οικογένειά μου στην Ελλάδα, είτε τηλεφωνικά είτε μέσω Skype. Μου λείπουν οι γονείς μου και τ’ αδέρφια μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι, οπότε σιγά σιγά προσαρμόζομαι.
Χἀρηκα πάρα πολύ όταν ο αδερφός μου, ο Θανάσης, έγινε draft από τους 87ers και παίζει στην D-League. Συναντήθηκα μαζί του στη Φιλαδέλφεια και είμαι ευτυχισμένος που κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Μας χωρίζει απόσταση μιας ὠρας, με το αεροπλάνο, οπότε όταν το επιτρέπει το πρόγραμμά μας, θα βρισκόμαστε. Είμαι αισιόδοξος για τον αδερφό μου, επειδή μέσα σε λίγες μέρες, κατάφερε όχι μόνο να προσαρμοστεί, αλλά και να παίξει καλά. Ξεκίνησε βασικός και είμαι σίγουρος ότι θα τα πάει σούπερ.
Κι εκεί που είναι ο Θανάσης, αλλά κι εδώ στο Milwaukee κάνει πολύ κρύο. Το συνήθισα, πλέον. Οπως και το χιόνι. Δεν μου κάνει πια εντύπωση. Ηταν όμως τρομερή η διαφορά θερμοκρασίας όταν πήγαμε να παίξουμε στο Μαϊάμι. Φύγαμε με χιόνια από το Milwaukee και βρήκαμε καλοκαίρι στο Μαϊάμι. Μου άρεσε πολύ το Μαϊάμι. Μαζί με το Σικάγο, είναι οι δυο πιο όμορφες πόλεις που έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής.
Επίσης είναι υπέροχο, ότι σε κάθε γήπεδο που έχω παίξει, μέχρι τώρα, πάντα έρχονται Ελληνες να μου μιλήσουν πριν ή μετά τον αγώνα. Βλέπω Ελληνικές σημαίες και αυτό με κάνει πολύ υπερήφανο.
Και κάτι τελευταίο. Αυτές τις μέρες ολοκληρώνω τα μαθήματα οδήγησης και θα δώσω εξετάσεις για να πάρω δίπλωμα. Οπότε ευχηθείτε μου καλή τύχη!
Να είστε καλά και να παρακολουθείτε τους Bucks!
Γιάννης
Γεια χαρά σε όλους,
Πέρασαν αρκετές μέρες από το πρώτο ποστάρισμα στο blog μου, εδώ στο NBA Greece. Σε όλο αυτό το διάστημα έγιναν πολλά και διάφορα. Ομως θέλω να ξεχωρίσω δύο στιγμές. Εκείνες που βρέθηκα αντίπαλος με τον LeBron James και τους πρωταθλητές Miami Heat και με το πρότυπό μου, τον Kevin Durant των Oklahoma City Thunder.
Οταν έφτασα στην American Airlines Arena, την έδρα των Heat, περίπου τρεις ώρες πριν τον αγώνα περνούσαν διάφορες σκέψεις από το μυαλό μου. Αναρωτιόμουν πώς θα είναι εκεί έξω όταν ανάψουν οι προβολείς και βρεθώ μπροστά στον καλύτερο μπασκετμπολίστα του πλανήτη. Θα είμαι φοβισμένος; Θα έχω τρακ; Αυτές οι σκέψεις έρχονταν κι έφευγαν.
Μόλις όμως ξεκίνησε το ματς, είπα στον εαυτό μου: Είσαι μόλις 18 ετών και παίζεις στο ΝΒΑ. Ζεις το όνειρο. Απόλαυσέ το.
Κάπως έτσι ηρέμησα και σταμάτησα να σκέφτομαι το ποιος είναι απέναντί μου και απλά προσπαθούσα να παίξω όσο το δυνατόν καλύτερα. Ηταν ωραία όταν σε κάποιες φάσεις ανέλαβα να τον μαρκάρω. Δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι κινδυνεύω να μπω στο πόστερ του. Αλλά και να γινόταν κάτι τέτοιο, δεν θα ήμουν ούτε ο πρώτος αλλά και ούτε ο τελευταίος που θα το πάθαινε!
Ηταν άλλη μία τρομερή εμπειρία, ο αγώνας με τους Heat.
Μέχρι φυσικά την επόμενη και το ματς με τους Thunder. Εχω πει πολλές φορές πως ο Durant είναι το πρότυπό μου. Ο παίκτης που παρακολουθώ πολύ. Την ώρα που βγήκα για ζέσταμα, ήταν ήδη στο παρκέ κι έκανε σουτ. Δούλευε. Σταμάτησα και τον παρακολούθησα. Ηταν πολύ σοβαρός. Το έβλεπα στο πρόσωπό του. Δεν ήταν χαλαρός. Εκανε προθέρμανση με ένταση. Ενιωσα μία ικανοποίηση, που είδα τον παίκτη πρότυπο για μένα, να προσεγγίζει με τόση σοβαρότητα το μπάσκετ.
Μέσα σε λίγες μέρες βρέθηκα απέναντι σε δύο σούπερ σταρ, όπως ο LeBron και ο Durant και πήρα τα μεγαλύτερα μαθήματα. Δύο τεράστιοι παίκτες, με μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς και αναγνωρισιμότητα, δουλεύουν σκληρά, σα να έχουν να αποδείξουν κάτι, ενώ στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να αποδείξουν κάτι. Ο LeBron είναι δύο φορές πρωταθλητής, τέσσερεις φορές MVP. Και οι δυο τους έχουν παίξει σε τόσα All Star Games. Κι όμως η δουλειά δεν σταματά. Δεν επαναπαύονται στις δόξες. Κυνηγούν την τελειότητα.
Την ίδια στιγμή είδα μπροστά στα μάτια μου τι μπορεί να προσφέρει σε έναν αθλητή ο συνδυασμός σκληρής δουλειάς και ταλέντου.
Δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου. Θέλω κάθε μέρα να μαθαίνω κάτι καινούργιο. Αν και κανείς δεν περίμενε πως θα ήμουν εδώ, τρελαίνομαι, όταν δεν παίζω. Κι όταν παίζω τρελλαίνομαι γιατί δεν είχα μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής. Οταν άρχισε η κουβέντα γύρω από τ’ όνομά μου, την άνοιξη, στην αρχή έλεγα, καλά θα είναι να μπω στον Β' γύρο του Draft. Μετά ήξερα ότι θα ήμουν ικανοποιημένος με την επιλογή μου χαμηλά στον A' γύρο. Ηρθε η επιλογή στο Νο. 15 από τους Bucks. Μετά αναρωτιόμουν αν θα με κρατήσουν οι Bucks ή αν θα με αφήσουν στη Σαραγόσα. Μόλις αποφάσισαν να με υπογράψουν, μετά σκεφτόμουν αν θα με στείλουν στην D-League. Κι όταν αποφάσισαν να με κρατήσουν στην ομάδα, αναρωτιόμουν αν θα είχα χρόνο συμμετοχής. Κι όταν έπαιξα, μετά ήθελα να έχω περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Με όλα αυτά που έχουν συμβεί αυτούς τους μήνες συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο πως ανήκω εδώ.
Η ζωή μου αρέσει στην Αμερική. Προτιμώ να περνώ τις περισότερες ώρες μαζί με τους συμπαίκτες μου, γιατί βαριέμαι να είμαι μόνος στο σπίτι μου. Είναι ωραία πριν τις προπονήσεις, στη διάρκεια και μετά από αυτές. Περνάμε όμορφα στην ομάδα. Νιώθω ότι είμαι μέλος της οικογένειας των Bucks. Με αγκάλιασαν όλοι και αυτό μου αρέσει πολύ. Οταν, αναγκαστικά, πρέπει να πάω σπίτι μου, τότε συνήθως παίζω Playstation, αγόρασα το 4, μόνο 2K14. Φυσικά κι έχω διαλέξει τον εαυτό μου, κι έχει πολλή πλάκα. Κατά τ’ άλλα πηγαίνω σινεμά ή για κανένα φαγητό. Επίσης μιλάω κάθε μέρα με την οικογένειά μου στην Ελλάδα, είτε τηλεφωνικά είτε μέσω Skype. Μου λείπουν οι γονείς μου και τ’ αδέρφια μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι, οπότε σιγά σιγά προσαρμόζομαι.
Χἀρηκα πάρα πολύ όταν ο αδερφός μου, ο Θανάσης, έγινε draft από τους 87ers και παίζει στην D-League. Συναντήθηκα μαζί του στη Φιλαδέλφεια και είμαι ευτυχισμένος που κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Μας χωρίζει απόσταση μιας ὠρας, με το αεροπλάνο, οπότε όταν το επιτρέπει το πρόγραμμά μας, θα βρισκόμαστε. Είμαι αισιόδοξος για τον αδερφό μου, επειδή μέσα σε λίγες μέρες, κατάφερε όχι μόνο να προσαρμοστεί, αλλά και να παίξει καλά. Ξεκίνησε βασικός και είμαι σίγουρος ότι θα τα πάει σούπερ.
Κι εκεί που είναι ο Θανάσης, αλλά κι εδώ στο Milwaukee κάνει πολύ κρύο. Το συνήθισα, πλέον. Οπως και το χιόνι. Δεν μου κάνει πια εντύπωση. Ηταν όμως τρομερή η διαφορά θερμοκρασίας όταν πήγαμε να παίξουμε στο Μαϊάμι. Φύγαμε με χιόνια από το Milwaukee και βρήκαμε καλοκαίρι στο Μαϊάμι. Μου άρεσε πολύ το Μαϊάμι. Μαζί με το Σικάγο, είναι οι δυο πιο όμορφες πόλεις που έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής.
Επίσης είναι υπέροχο, ότι σε κάθε γήπεδο που έχω παίξει, μέχρι τώρα, πάντα έρχονται Ελληνες να μου μιλήσουν πριν ή μετά τον αγώνα. Βλέπω Ελληνικές σημαίες και αυτό με κάνει πολύ υπερήφανο.
Και κάτι τελευταίο. Αυτές τις μέρες ολοκληρώνω τα μαθήματα οδήγησης και θα δώσω εξετάσεις για να πάρω δίπλωμα. Οπότε ευχηθείτε μου καλή τύχη!
Να είστε καλά και να παρακολουθείτε τους Bucks!
Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου